Μεσογειακοί Ελ…αιώνες

[Η Ελιά όπως Ελλάδα και Ευλογία] Άρρηκτα συνδεδεμένη με το παρελθόν της Ελλάδας η ελιά είναι αναμφίβολα το πιο αγαπημένο δέντρο της. Αγγίχθηκε από μυθολογικούς θεούς, τιμήθηκε και τίμησε ήρωες, συντρόφευσε ποιητές, αποθέωσε Ολυμπιονίκες, ευλογήθηκε από τον Yιό του Θεού, έθρεψε πεινασμένους, ανάπαυσε κουρασμένους, συντρόφευσε και συντροφεύει την ελληνική οικογένεια από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Δώρο της Αθηνάς στην πόλη του Κέκροπα η ελιά, κέρδισε την αγάπη των πολιτών, έχρισε τη θεά της σοφίας προστάτιδα της Αθήνας και έγινε σύμβολο της ευημερίας της. Το λάδι της ελιάς ανακούφισε τα σώματα των πολεμιστών, αθλητών και ηρώων, κάηκε στους ιερούς λαμπτήρες σε κάθε Αρχαίο Ναό και διατηρούσε άσβηστη την Ολυμπιακή φλόγα. Τα φύλλα της στόλισαν τα κεφάλια των Ολυμπιονικών, τίμησαν τους νικητές της ειρήνης και του πολέμου και ταυτίστηκαν στη συνείδηση του λαού μας με τα πιο μεγάλα αγαθά της ανθρωπότητας: την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, την Αξιοπρέπεια, τον Πολιτισμό.

Ίσως η αγάπη των Ελλήνων στο ευλογημένο δέντρο να οφείλεται στο γεγονός ότι από παλιά οι πρόγονοί μας διέκριναν στο δέντρο αυτό κάτι από το ελληνικό DNA. Σαν την Ελλάδα η ελιά, ευδοκιμεί σε πετρώδεις περιοχές, ανθίζει και καρποφορεί μέσα σε αντίξοες συνθήκες και στηρίζει την ομορφιά της στην απλότητα... Ακόμα κι ένας Θεός την ώρα της μοναξιάς Του, σ’ έναν κήπο γεμάτο ελαιόδεντρα βρήκε φιλόξενη γωνιά. Όταν όλοι Τον εγκατέλειψαν, μόνο οι ελιές ξαγρύπνησαν μαζί Του πριν το πάθος κι Εκείνος στις ρίζες τους έχυσε τα δάκρυά Του.